چرا فضاي مجازي انقدر اعصاب خوردكن و رو مخ هست؟ همه ي ما، كسايي كه فضاي مجازي رو انتخاب ميكنيم اينكه يه سرگرمي داشته باشيم و چند دقيقه از دنياي لعنتي واقعي ـمون دور شيم اما، مثل اينكه دنياي مجازي هم هم ريشه با دنياي واقعي هست و اين آدم ها هيچ وقت تغيير نميكنن. اين روزها زياد نميرم تلگرام، نه وقتش رو دارم و نه واقعاً حوصله اش رو، ولي همين يك ساعت هم كه ميرم اعصابم رو خورد ميكنن و باعث ميشه كه خيلي خيلي كمتر برم حتي اگه دلم براي دوستام تنگ بشه. 

من واقعاً خوشحالم كه يه وبلاگ دارم و بلاگفا با اينكه هميشه بيشعور بازي درمياره و هنوز يادم نرفته كه نصف نوشته هام رو قورت داد ولي باز هم صد رحمت بهش كه هيچ جا بلاگفا نميشه. 

هنوز كه هنوزه باورم نميشه هجده ساله شدم و هنوز حس ميكنم من يه شانزده-هفده ساله ام.  لازمه يك كاري انجام بدم تا باورم بشه، مثلاً چشمام رو ببندم ببينم نشستم سره جلسه كنكور. هيچكس اين رو نميخواد ولي بالاخره كه اتفاق ميوفته و من ترجيح ميدم زودتر اتفاق بيوفته.