من یک چیزی راجع به خودم فهمیدم، اینکه همیشه درحال سرزنش کردن خودم بودم، همیشه به خاطر احساساتم و افکارم خودم رو سرزنش میکردم و میکنم، من تو بدترین دوره های زندگیم هیچوقت به خودم اجازه نمیدادم که ناراحت باشم یا حداقل یک ذره ناراحتیم رو نشون بدم، همیشه فکر میکنم دارم ادا درمیارم، همیشه از خودم انتظار دارم حالم خوب باشه و جوری رفتار میکنم که انگار همه چیز عالیه و این ها هیچی، فکر میکردم این قراره تأثیر مثبتی بذاره و همه مشکلات و ناراحتی ها رو تبدیل به خوشی کنه اما مثل اینکه بدترش میکنه، هیچوقت احساساتتون رو کنترل نکنید و تا میتونید خودتون رو خالی کنید، قرار نیست با دور زدن احساسات منفی (نمیدونم چرا بهش میگم منفی) به جاش کلی حس خوب بیاد، فقط همه چیز بدتر میشه.